Stage Durance 2014

Dag 1

’s Ochtends (’s nachts) om half 5 vertrokken we met twee busjes naar Frankrijk. Het eerste kwartier waren de meesten nog druk in de weer maar daarna ging iedereen toch even slapen. Tijdens de eerste stop kwamen we een paar bekende tegen, namelijk onze Turnhoutse vrienden .

Hierna reden de Binkenbus (kanobus) en de Pussybus weer verder, de sfeer zat er al goed in! De tijd leek voorbij te vliegen en voor we het wisten kwamen we aan in Sault brenaz, waar we, zonder dat we het wisten, een pauze namen. Na het eten gingen we een kijkje nemen bij de wildwaterpiste. Daar kenden Davy, Ruben en Nick hun weg nog want daar waren ze vorig jaar op wildwaterstage geweest met de speelbootjes. De tijd begon te dringen en daarom stapten we de busjes in voor weer een paar uur te rijden. Toen we niet meer stil konden zitten gingen we een mooi wandelingetje maken naar een klein strandje met een mooi uitzicht. Na deze wandeling waren we bekaf en kropen we in onze (oude) vertrouwde busjes. Toen we aankwamen brachten we onze koffers naar de kamers waar we deze week gaan slapen. We werden meteen geroepen voor het eten en we vlogen al meteen in een 4 gangen menu. Het was al laat maar een deel wou nog graag een duikje wagen in het prachtige zwembad met BUBBELbad. Hierna ging iedereen naar bed om te gaan slapen en na te praten over de eerste dag.

We willen graag nog onze topchauffeurs bedanken (Davy, Dries en Jan)

Dag 2

Om 8 uur werden we aan het ontbijt verwacht, waar voor ons een uitgebreid ontbijt klaar stond. Om 9 uur moeten we al weer klaar staan in onze vaarkleren. We maakte eerst een toffe wandeling langs de rivier, waarbij Paul uitleg gaf bij de moeilijke stukken. De meeste kregen een beetje schrik maar toch ging iedereen het water op. We vertrokken in een paar groepjes, iedereen kreeg al een verfrissende douche door de wilde golven van de Durance. Het was een leuk, kort en hevig stukje. De kop was er af, het laatste stukje deden we op het meer, waarna de trouwe chauffeurs op ons stonden te wachten met de botenwagens om onze boten op te pikken. Hierna wandelen we terug naar onze huisjes om ons om te kleden en was er weer een maaltijd voor onze hongerige buikjes. Tijdens de rustpauze deed het zonnetje zijn werk, dus gingen we lekker buiten zitten en genieten. Hans verdeelde ons in de groepjes en om kwart voor 3 stonden de busjes weer klaar om ons naar de instapplaats te vervoeren. Het stuk dat we moesten varen was langer en wilder dan in de voormiddag. Door de wilde golven konden sommige hun evenwicht niet behouden en dit resulteerde voor enkelen in een anderhalf uur durende boswandeling op zoek naar een boot. Voor de rest is het zonder problemen verlopen. Na het varen ging iedereen zich douchen en daarna moeten we weer klaarstaan voor ons avond eten. Sommige gingen nog eens in het bubbelbad, bubbel bubbel bubbelbad.

PS. Dries was verdrietig omdat zijn ene arm bruiner was dan zijn andere arm door het autorijden.

PSS. Hanna dacht dat door haar servet om te draaien het gat zou verdwijnen.

Dag 3

Na een goede nachtrust kregen we een stevig ontbijt. Om half 10 stonden we klaar om een klein stukje te gaan varen op het beginstuk van de Durance. Door het mooie weer stond er nog meer water dan de vorige dag. Tijdens het varen hebben we geoefend op traverseren en draaien in de snelle stroming. Alles verliep goed maar we hadden toch twee zwemmers. Daarna kregen we een niet zo lekker middagmaal, maar met een goeie hoop peper en zout viel het nog te redden. Het brood vonden we wel heel lekker. In de namiddag hebben we eerst nog even genoten van het zalige zonnetje. Om kwart voor drie stonden we alweer klaar in vaartenue om het stuk van de voormiddag nog eens af te paddelen. Jan en Dries gingen ondertussen toeristen met de fiets. Zij genoten van een lekker ijsje en een pintje. Klaartje en Guy vertrokken ook met de fiets maar hun dag verliep zonder ijs, bier en plezier. De echte beesten en enkele amateurs (Amber, Roos en Hanna) voeren het hele stuk nog door. Degenen die zich nog niet nat genoeg voelden gingen nog eens door het gat van de Durance. Hanna wou het water nog eens voelen en speelde daarbij een waterslofje kwijt, ook Kilian (kccm) wou Hanna haar voorbeeld volgen, maar hij hield toch zijn waterslofjes aan. Nadat iedereen gedoucht was, hadden we nog even tijd tot half 8 wanneer het eten werd geserveerd. Voor de visliefhebbers was dit een lekkere maaltijd maar de anderen verkozen alleen de rijst. Gelukkig viel het dessert heel goed mee. ’s Avonds werden er nog enkele boten en spatdekken gemaakt met behulp van super Davy. Jan, Paul, Ruben en Joke hadden brokken gevaren. Na nog een beetje socializen kropen we ons bedje in met de gedachte dat we morgen iets langer mogen slapen. SLAAPWEL!

PS. Geen mooie meisjes te zien in hiééél da centrum.

PSS. Net gespot, meisje achter den toog mag er wel zijn!

Dag 4

Vandaag hadden we geluk dat we een uurtje langer mochten slapen. Onze eerste rustdag stond al voor de boeg. Nadat we ontbeten hadden, mochten we het plaatselijke marktje verkennen. De markt zelf was maar klein, maar omdat veel mensen toch nog honger hadden, gingen Dries en Jan wat afpingelen bij de aardbeienman. Zij kochten voor 22 euro een hele kist aardbeien van 3,5kg die we in 5 minuten op hadden. Nadat we nog wat winkeltjes hebben bezocht, reden we met de busjes terug naar ons centrum. Terug in het centrum stond er een maaltijd voor ons klaar waarover de meningen nogal verdeeld waren (Marie was geen fan van broccoli). In de namiddag reden we naar de rivier de Guil, onderweg kwamen we veel hobbelige wegen tegen: Het was een echte kermisattractie, maar ja in de efteling betaal je ervoor. Doordat we meerdere keren verkeerd waren gereden, zaten we iets later op het water. Eenmaal op het water vertrokken we weer in de groepjes van de vorige keer. Toen we nog maar even weg waren, vond Stef het al tijd om te zwemmen, maar hij vond de bubbels niet. Leen kon het niet laten om iedereen kippenvel te bezorgen met haar gegil. Nadat we even hadden stilgelegen konden we weer verder, maar door de wind was het varen heel moeilijk. Toen onze toch van 13km erop zat gingen de grote nog een paar keer van “het gat” af. Zelfs de profs Bram en Jan konden hun evenwicht hierin niet houden, Bram vond het zelfs zo leuk dat hij nog een keer zwom (zo zie je wel dat ook profs wel eens zwemmen). We hadden nog niet genoeg waterpret gehad dus relaxten we nog tot aan het eten in de sauna en het bubbelbad :). Nadat ons buikje gevuld was, werd de film Finding Nemo opgezet. Nu moeten we maar weer eens gaan slapen zodat we morgen fit kunnen zijn. 🙂

PS. Davy mag het niet weten, maar de binkenbus is gestopt bij een lokaal snoepwinkeltje.

PSS. Davy amuseerde zich als een kind toen hij achterop de remork sprong op de hobbelweg.

Dag 5

Vandaag jammer genoeg geen rustdag meer, ontbijt om 8 uur en vervolgens maakten we ons klaar om te gaan varen. In de voormiddag werd het deel voor “het gat” gevaren, maar de echte beesten waagden zich nog eens aan het hele stuk. Na Jan zijn zwempartij (weeral) werd hij (per ongeluk) achtergelaten door zijn stagegenoten en ging met de Brusselaars naar beneden. Bij het terugrijden viel Joke haar boot op mysterieuze wijze van de remork, gelukkig zonder ernstige schade. Maar goed dat chirurg Davy in de buurt was met zijn vertrouwde rol eendenplakband. Het middageten was verrassend lekker met pizza als voorgerecht. Dit werd gevolgd door kip met puree-kroket-bladerdeeg-carrékes. In de namiddag werd er gewiest en werden andere (minderwaardige) spelletjes gespeeld. Daarna was het tijd voor de tweede vaartraining, deze keer het stuk na het gat. Jorinde wilde er toch nog eens door, maar tartte de wetten van de fysica door zichzelf te katapulteren. Ze voelde zich even Neil Armstrong totdat ze een frisse douche kreeg. Gelukkig verliep de rest van de tocht zonder problemen en iedereen raakte “droog” beneden. Aan het meertje werd nog wat geëskimoteerd en enkele mensen werden (tegen hun zin) in het water gegooid (R&R). Toen het wat frisser was, zijn Tom (van Cindy) en Jan nog een stevige toer gaan lopen terwijl de rest in het zwembad lag te chillen. Het voorgerecht van het avondeten viel tegen(eufemismen for the win), maar gelukkig konden we allemaal genieten van de zelfgemaakte kruidenboter van de mama van Bram. Het hoofdgerecht was dan wel weer lekker en werd gevolgd door chocoladepudding. We denken dat de koks beginnen te snappen wat we in België als dagelijkse kost krijgen. We maken nu een einde aan het verslag zodat we nog een potje kunnen wiezen.

PS. Het W.C.-papier verdwijnt gelijk sneeuw voor de zon, vooral in de meisjeskamers.

PSS. Vannacht veel stresskakjes want de zenuwen staan gespannen voor de chrono van morgen waarin ze niet willen onderdoen voor de Brusselaars.

Dag 6

Vandaag waren Davy en Marie en Joke heel ijverig, er werden 2 verslagen geschreven.

Marie & Joke

We stonden deze ochtend op met een smile op ons op gezicht om nog een keer op Durance te varen. Deze smile kwam grotendeels omdat we blij verrast werden door chocolade paaseitjes die in de gang lagen :). Merci paashaas! Zoals gewoonlijk stonden we weer om 8 uur klaar om ons buikje te vullen. We konden zoals altijd kiezen uit 4 soorten cornflakes en lekker brood. Om kwart na negen moesten we klaarstaan in vaarkleren om een klein wedstrijdje te varen. We deden eerst een opwarming en startten toen om de halve minuut om een kwartiertje inspanning te leveren. Toen iedereen aangekomen was gingen we in groep verder. Sommige voeren tot aan het meer maar de meeste stapte al wat eerder uit. Ons penskes hadden trek dus gingen we weer eten. Niet iedereen vond dit even lekker, maar iedereen at toch goed. Na het eten gaf Hans een speech en meldde ons dat we al goed hadden gevaren in de voormiddag. Als ‘beloning’ kregen we in de namiddag rust. In die ‘rust’ werd toch veel gedaan: enkele gingen leren eskimoteren in het meer met stoere Paul. Anderen gingen nog een sprintwedstrijd(test) varen en er waren ook weer enkele supporters bij. Hierna gingen we nog een vieruurtje( om half 7) eten bij de MCdonalds. Dat had iedereen verdiend! Nadat het eten al wat gezakt was gingen we nog even in het zwembad en bubbelbad. Andere vonden het leuker om te kaarten. De tijd vloog voorbij want het was alweer etenstijd. We kregen wat groentjes en lekker vlees. Sommigen vonden dit zo lekker dat ze nog wat gingen bij vragen( dit gebeurt helaas niet vaak). Veel van ons amuseerden zich in de lobby terwijl anderen het liever rustig aan doen en al een beetje rusten. Het was een gezellige avond en nu moeten we maar eens gaan slapen want morgen hebben we onze 2 laatste (zware) trainingen. WE GAAN KNALLEN!!!

PS. MC flurry’s zijn toch niet echt iets voor davy.

PSS. Iedereen is een beetje benieuwd naar zijn tijd van het kleine wedstrijdje in de voormiddag.

PSSS. We vinden het allemaal spijtig dat het morgen al ons laatste vaardagje is hier in de Alpen.

Davy 

Vandaag werd iedereen al iets zenuwachtiger wakker en was het ook behoorlijk stil tijdens het ontbijt, waarom weet ik niet of zou het iets te maken hebben met de chrono die in de voormiddag op het programma stond. Er was afgesproken om 10u in St. Clemént met de walen zodat we op het eerste stuk de opwarming konden doen. Nadat iederee boot voorzien was van een nummer en de nodige groepsfotos waren getrokken werd er ingestapt. Vandaag was de zon jammer genoeg nog niet van de partij dus toch wel fris aan de handen. Aan het “gat” aangekomen werd er snel ( sommige iets trager) uitgestapt om de moeilijke passage over te dragen, terug ingestapt was de spanning op de gezichten wel te merken want vandaag moest de chrono door iedereen alleen gevaren worden ( start om de 30″) iedereen kwam zonder zwempartij heelhuids aan de finish dus onze missie was geslaagd, Hans en Davy waren gelukkig na het vele werk van de afgelopen week. Wel moest iedereen nog verder varen tot aan de ijzeren brug om daar uit te stappen, de dapperen vaarden nog tot aan het meer. In de namiddag stond er nog een sprint chrono op het programma maar hier deden enkel de jongens aan mee die een selectie willen halen, ook Guy en Davy waren nog van de partij. De jeugd hadden dankzij Roos haar onderhandelingen met Hans, een vrije namiddag gekregen. Toch gingen enkele nog op eskimoteercursus bij Paul, en dit was een succes bleek achteraf. Op de sprint was de vermoeidheid bij velen al goed aanwezig, ook kregen we nog af te rekenen met een sterke tegenwind maar dit kon de pret niet bederven want nadien werd er nog snel langs het restaurant met de grote M gereden voor een ijsje, iedereen weer gelukkig en voor sommigen een ervaring rijker (Davy). Enkelen doken achteraf nog in het zwembad of bubbelbad vooraleer we konden aanschuiven voor het avondeten. De avond werd afgesloten met weeral de film ” Frozen”, toch wel populair op de stages, anderen deden nog een spelletje kaarten of schreven dit verslag.

Dag 7

 We stonden op met de gedachte dat we vandaag nog maar 2 keer in ons bootje moesten kruipen. Dit vonden we allemaal wel jammer. Het ontbijt had weer gesmaakt en toen konden we ons weer klaarmaken om te gaan varen. De profs moesten het hele stuk doen, en dat deden ze met plezier. De meesten van ons moesten pas beginnen na de rabiaux (het gat). Marie had nog niet gezwommen en vond dat heel spijtig, dus daarom zwom ze bij de Smeuldersberg (Leen en Tom waren hier de eerste dag ook omgekapt). Toen iedereen was aangekomen, wachtte er een lekker middagmaal op ons. De meesten waren heel erg moe na zo een zware week, en deden dus een middagdutje. Nadat iedereen weer even op krachten was gekomen, moesten we voor de laatste keer het water op gaan. Een aantal van ons die de hele week niet van ‘het gat’ durfde af te gaan, sprokkelde al hun moed bij elkaar en deden het toch. Dit waren: Joke, Amber VB, Roos, en Marie. Marie kon als enige haar evenwicht niet onder controle houden, en kapte dus voor de tweede keer vandaag om. Ondanks alles stond ze toch met een smile op de kant. Ongeveer de helft voer nog door tot het meer, en genoten nog van het laaste tochtje op de Durance. Anderen hadden deze week al genoeg water gezien en stopten dus bij het gat. Toen iedereen afscheid had genomen van de Durance, gingen sommigen nog bubbelen. Hierna stond in de bar nog wat chips en nog wat te drinken (met dank aan Els en de ouders van Bram) . Hierdoor waren we te laat voor het eten en ging het allemaal wat snel. De rest van de avond vulden we onze tijd met koffers pakken, boten klaarmaken, kaarten, film kijken en voor de volwassen nog een gezellig avondje in de bar . We willen graag Hans, Davy en de rest van de organisatie bedanken voor het geslaagde kamp. Iedereen heeft een

groot avontuur beleeft, zijn angsten overwonnen en heel wat bijgeleerd.

PS. Na verschillende zwempartijen wordt het zwemkoningschap gedeelde door koningen: Jan en Bram en koninginnen: Hanna en Marie. Deze strijd wordt later verder gezet! 🙂

PSS. We vinden het allemaal heel erg dat we morgen naar huis vertrekken.

Dag 8

Iedereen was vroeger uit de veren om de laatste hand te leggen aan de tassen. De lakens en kussens werden opgeruimd en we werden weer verwacht voor ons laatste ontbijt. We kregen dit keer ook mini-chocolade broodjes. Toen al deze lekkernij op was tastten we de laatste koffers in en gingen de meeste nog even naar het toilet om daarna aan onze lange busrit te beginnen. De sfeer was al snel terug in de busjes maar iedereen vond (vindt) het heel spijtig dat we al naar huis gingen. Nu moeten we nog 12 uur rijden en dan kunnen we morgen weer op ons kanaaltje gaan paddelen.

Hier zijn we weer!

Rond kwart na 12 namen we een pauze om ons lunch-pakket op te eten en om naar de W.C. te gaan. Het lunch-pakket was jammer genoeg niet zo heel lekker, maar toch genoeg om de hele busrit door te komen. Hierna reden we weer een stuk verder richting Lyon. Ondertussen hebben we al even een nieuwe busbewoner mogen verwelkomen  (Nick).

Daag

PS. Dries heeft de eerste busregel verbroken. AXE IN DE BUS!!

PSS. Als het aan ons ligt komen we zeker nog eens terug. We’ll be coming back for you one day 🙂